Kulda oluşan sahiplik hissiyatı;Özünü(Kendini bildiği ilk andaki bilinci) daha anlaşılır bir ifade ile ruhunu kalınlaştırır.Her "M" karakterine siner.

Kişide "M" ne kadar çoksa ölüm azabı o kadar çok olur.Çünkü gerçek zannettiği dünyasında her şeyi elinden alınır. Her alınan için biraz daha kahır başlar.Şanı,şöhreti ayaklar altına serilir,parası çarçur edilir,makamı yerle bir edilir.

Baba(M),anne(M),çocuğu(M),evi(M),araba(M),milleti(M),bayrağı(M),vatanı(M),eşi(M),dostu(M) ne varsa tümü karakterinden,özünden,ruhundan tek,tek alınır.Kişi tüm bunlar olurken yaşadığını düşünür.Tıpkı şuanda ki gibi.
İşten atıldığını zannederek veya bir kaza sonrası bir hastane odasında hayata kaldığı yerden devam ettiğini zannederken ölüm azabı başlar. Bizler için 3-5 dakika gibi görünürken ölmekte olan için belkide 30-40 yıllık gibi bir algı devreye girer.(5 saniyelik rüyayı 5 yıl olarak algılayan nice insan bulunmaktadır.)

Eğer kendisine rahmet edilmişse ölüm azabında bu süreçlerle karşılaşarak dünyaya geldiği gibi gidecek şekilde öz'e döner,arınır.

Lakin bu arınma herkese nasip olmaz.
Ve nasip olmayanlar için daha elem verici hali ile kabir azabı baş gösterir.
Ölmeden ölmenin ilk basamağı Allah'ın malik olduğuna iman etmektir.
Ve Allah'ı malik bilmek "İnandım oldu" demek değildir. Elinin altında ki her şeyi bir vakıf malı gibi,Allah'a ait gibi tasarruf etmendir.
Ve bu gerçekten can yakıcıdır.

"Sevdiğiniz şeylerden (Allah yolunda) harcamadıkça "iyi" ye eremezsiniz. Her ne harcarsanız, Allah onu hakkıyla bilir."3:92

A.K